“Kë cï Bɛ̈nydït de rɛm lueelkï: an thɛ̈k ye pɛɛi ye pɛ̈i ŋuan theek, ayï pɛɛi ye pɛ̈i dhïc, ayï pɛɛi ye pɛ̈i dhorou, ayï pɛɛi ye pɛ̈i thiëër abïk aa dhuëŋ ku miɛtëpiɔ̈u arëët tëde baai de Juda. Ka week nhiaarkï yic, ku mät.
Ku ënɔɔnë, nɔn cï we luöny bei ë kërac cin, aguɔkï aa lïïm ke Nhialic, ke we de kakuön cï luɔk ënɔɔnë ka ke ɣɛɛrëpiɔ̈u, ku thök bï en thök ee pïïr athɛɛr.
Riɛm de Kërtho Raan cï rɔt gäm Nhialic ke cïn guöp tëthiin col në Wëidït ee tɔ̈u athɛɛr, bï keek wöör ë wär yïndï? Në wɛ̈k bï yen wook waak piɔ̈ɔ̈th në luɔi ee thuɔɔu bɛ̈ɛ̈i abuk ciën kë ŋïcku röt, ke wo bï kake Nhialiny pïïr aa looi.
Du riɔ̈c ëtaitai në ka bä guum. Tïŋ, jɔŋdït rac akɔɔr luɔi bï en kɔc kɔ̈k ë weyiic cuat ë aloocic, luɔi bï we them, ku we bï këtuc dhal week yök ë nïn kathiëër. Ee gämdu döt a thou yïn, ke yïn bä miɔɔc nɔm ë göl ë pïïr.