“Kɔckï duökï riɔ̈c, kɔc ke Yithriɛl duökï piɔ̈ɔ̈th riɔ̈c. Wek bä luök ee piny mecë, piny ya wek kɔc cï peec thïn. Wek bï bɛ̈n ciëën baai ku rëërkï në mät, wek bï luök, ku acïn raan bä wek bɛ riɔ̈ɔ̈c.
Debid guöp acï lueel në Wëidït ɣer an, ‘Bɛ̈nydït acï Bɛ̈nydiëndït yɔ̈ɔ̈k an, Nyuc ë baŋ cuënydï, aɣet të bän kɔc dɛ wek ater tɔ ye kɔm ee yïn yïcök dhɔ̈ɔ̈r.’
Go keek yɔ̈ɔ̈k an, “Wëlkï kï, wël wään cä lɛ̈k week, wään ŋuɔɔt ɛn ke ya tɔ̈u wo week an, “Käŋ kedhie abïk dhil aa yith, ka cï gɔ̈ɔ̈r në këdï ë löŋ de Mothe yic, ku tït yiic, ku Diɛt yiic.”
Ku acï nyuöth keek, nɔn cïï en ee biäkden ee biäkdun yen aaye kek kakë looi, ka cï guiëër week ënɔɔnë në kɔc wään guïïr week wëlpiɛth në riɛl ë Wëidït ɣer Wëi ë tooc paannhial, ku tuucnhial ayek kakë kɔɔr luɔi woi kek keyiic.
Guɔ rɔt cuat piny ë yecök, an, ja lam. Go ya yɔ̈ɔ̈k, an, “Acie yen! Yɛn ee lïm wo yïn ëtök, ku ya lïm wokë mïthëkɔckun ëtök kɔc ee ya cäätɔɔ ee jam de Yecu döt: ye Nhialic lam!” Wëi ke guiëërëwël kek aye cäätɔ luel këde Yecu.