9 Duökï göth në Bɛ̈nydït, ku duökï riɔ̈c në kɔc cieŋ piny. Abuk keek rum ëthiäu, Bɛ̈nydït atɔ̈u ke wook, ku ë yiëth tiaam, yiëth wään ee keek kuɔny. Ka week duökï riɔ̈c.
Nhialic guöpde ee yen ee Bɛ̈nydïïtda, ku bänykɛn ke kake Nhialic atɔ̈ukï ee tënë ke ke muk kɛŋ, acïk röt coc bïk kɛŋ kooth, ku ciɛɛlkï wook tɔŋ buk piɔ̈t në week. Kɔc ke Yithriɛl piɛŋkï apiɛth, duökï piɔ̈t ë Bɛ̈nydït, Nhialiny de kuarkun! Wek cïï duëër kɔn tiam!”
go jäl le yök kekë melik Atha. Go lɛ̈k en an, “Piɛŋkï kë luɛɛl yïn melik Atha, ku wek kɔc ke Juda ku Benjamin! Bɛ̈nydït abï täu kekë week cït man täu wek në Yen. Na kaarkï, ka bäk yök, ku na wɛlkï wenïïm wei ka abï week nyääŋ piny.
Wek cïï ee tɔŋë bï thɔ̈ɔ̈r. Nyuöckï ë ɣäänkun yiic ku tiëtkï, wek bï Bɛ̈nydït tïŋ ke gëm week tiëm. Wek kɔc ke Juda ku kɔc ke Jeruthalem, duökï piɔ̈ɔ̈th cɔ̈m ku duökï riɔ̈c. Lakï tɔŋ, ku Bɛ̈nydït abï tɔ̈u kekë week!”
Ku riɛl tɔ̈u ke yen e riɛl ë raan tei, ku wok de Bɛ̈nydït Nhialinyda abï wok kony ku bï tɔŋ thɔ̈ɔ̈r ë yen.” Go kɔc kepiɔ̈ɔ̈th riit në wɛ̈l ke Ɣedhekia melikden.
Acï tïŋ nɔn riɔ̈ɔ̈c ë kɔc, aguɔ lɛ̈k keek në bänyken, ku bäny ke luɔi, an, “Duökï riɔ̈c në kɔc ke aterda, yak we nïïm tak në Bɛ̈nydït, luɔi dïït En, ku ye këde riɔ̈ɔ̈c, ku thärkï tɔŋ në biäk de kɔc ke wundun, ku mïthkun, ku diäärkun ayï ɣöötkun.”
Acïn luɔi bï kɔc ke piny nɔm ye ŋic nɔn mit Yïn piɔ̈u we yɛn, ayï kɔcku të kën Yïn lɔ wekë wook. Täu de dhuëëŋdu ke wook yen abï wo pääk në kɔc ke piny nɔm.”
Kɔc cï kat cïn riɛl, athemkï bïk kuɔɔny lɔ yök ë Ɣecbon, pänydïït wään cïï ë melik Thiɣon kɔn mac, ku adɛ̈p. Mac acï wuöt nu këëc ku kur ke Mowap nyop, kɔc nhiaar tɔŋ.
Go Mothe jam kekë kɔc ke Yithriɛl, go raan ëbɛ̈n në bänyiic thienyde bɛ̈ɛ̈i, ku gëm Mothe. Thieec acïk bɛ̈n aa thiëër ku rou cït kuën de dhiënken kathiëër ku rou. Ku thieny de Aron aa nu ke keek ëtök.
Acïï Nhialic ke bɛ̈ɛ̈i bei Rip, ku ee tɔŋden thɔ̈ɔ̈r cït thɔn cï jök. Ayek juöör ka ater riɔ̈ɔ̈k, ku dhuuŋkï yomken abïk lɔ mot, ku muuckï keek në dhaŋ.
“Tiëŋkï, dhueny kën kɔn yök kekë moc abï meth yök, ago mɛwä dhiëëth, ku abïk meth cäk rin, an, Emanwɛl, (të pukë yen ë thoŋda, yen aye, “Nhialic ee tɔ̈u kekë wook”).
Tɔ rɔt ril ku tɔ rɔt ee jöt. Du riɔ̈c ku du piɔ̈u pɛ̈u wei në biäkden. Në luɔi bïï Bɛ̈nydït Nhialicdun cath kekë week, acïï week bï kɔn pɔ̈l ku cïï we nyiëëŋ wei.”
Wiɛth ke dhɛ̈ŋkï abïk jol në riɛmden, ku abätäudï abï kɔc ë teer ë yɛn nɔ̈k ëbɛ̈n. Yɛn cïï raan ee ya yiɛ̈n tɔŋ bï pɔ̈l, ayï kɔc de gup bɔ̈ɔ̈t ku kɔc mac abïk thou.
Yak tɔ̈u apiɛth tei, ke täudun bï aa röŋ kekë wëlpiɛth ke Kërtho, ku na miäk, aa cä bɛ̈n bä week bɛ̈n tïŋ, ku na kɛ̈n bɛ̈n aya, ke yɛn duëër këdun piŋ, nɔn kääc wek aril në piɔ̈n tök, ku nɔn luööi wek arëët në piɔ̈n tök në këde gäm de wëlpiɛth.
Ka yïn, gämë ya piny ë kuur cït man wään cïï Bɛ̈nydït ye than kööl ɣɔn bïï wok thok. Acuk bɛ̈n lɛ̈k yïn nɔn nu jööt ke Anakim në pɛ̈ɛ̈nydït cï gël aril. Go lueel an, Bɛ̈nydït abï tɔ̈u ke yɛn ka abä ke cuɔp wei cït man cïï Bɛ̈nydït ë lueel.”