29 Du kɔc thiääk në yïn ee luöi kërac, arëërkï ke ke ŋäth yïn.
Acïkï ee jam apiɛth, ayek kɔc nhiaar mät ee pinynɔm cäk gup lueth juëc.
Raan ye wok cath acï määthke mak acï gutguutke dhoŋ kɔ̈ɔ̈th.
Tïŋ keek atitkï bïk ya nɔ̈k, kɔc rac piɔ̈ɔ̈th acïk röt mat bïk a luöi tɔŋ. Acie baŋ de kërac ayï awäny cä looi,
Määr cie këde kɔc ee kiɛɛr rac cät? Ku kɔc ee kapiɛth kiëët ayek nhiëër kekë piath ë piɔ̈u yök.
Acïk piɔ̈ɔ̈th thiäŋ në lueth, ku ayek kërac cät acïn pëk, ku acomkï wël në kɔciic ëbɛ̈n.
Duökï diäär cïn nïïm röör ee yɔŋ, ayï abɛɛr, ku kamaan, ku kɔc kuanynyïïn. Ku cïn raan ee mänhë kiëër kiɛɛr rac në yepiɔ̈u.’
Cïn raan ee mänhë luöi kiɛɛr rac në yepiɔ̈u. Duökï lueth ee töör të cä wek gutguut looi. Yɛn man tör, ku lueth, ku akuöörkuöör, kakë amaan keek kedhie.