Go Ɣodhiya lɛ̈k keek alëyɔ̈ɔ̈ an, “Na de raan pel nɔm? Ke yök ee kakë yiic kedhie. Kuɛɛr ke Bɛ̈nydït ayek yith, ku aye kɔc piɛthpiɔ̈ɔ̈th ke kuany yiic, ku raan reec Bɛ̈nydït, ee tuëk thïn ku wïïk, në biäk ye kek keek dhɔ̈l yiic.
Ku të guiɛɛr wek löŋ, yak kɔc kiëët nïïm kedhie, ku duökï kɔc ee pɔ̈ɔ̈c yiic, cakaa raan yïndï ë cïn raan ya wek riɔ̈ɔ̈c ë yen në biäk ee guiëër ë löŋdun bɛ̈n tëde Nhialic. Ku bɛ̈ɛ̈ikï gööny rilic tëde yɛn ku abä keek bɛ̈n guiir.’
Abïk aa kɔc cïï löŋ ee kuöc guiir, ku cïkkï kɔc ee tekiic në kuömden yic, ku acïkï kumthok bï aa nööm, në baŋ ye miɔ̈c kɔc pelnïïm ku kɔc adööt tɔ cɔɔr, ku tɔ keek tɔ guiir löŋ ë kueer rac.
Ku pɛlënɔm bɔ̈ nhial ee yic kɔn ɣɛɛr ëtop, ku ee mät kɔɔr ayadäŋ, ku ye jam ë määth, ku ye këde dap pɔ̈l, ee piɔ̈u dap kok, ku ye dap luɔk ë mïthkɛn piɛth, acïï kɔc ee kuany yiic, ku cïn yäc aguk.
Ku të ya wek Wääda cɔɔl rin, Raan ee löŋ guiir në kë rɔ̈ŋ ke luɔi de raan ëbɛ̈n, ku cïï kɔc ee kuany yiic, ke we rɛ̈ɛ̈r ë aköölkuön ë kɛ̈ny wek ee tënë ke we riɔ̈c.