Wën ë Raan ë bɛ̈n ke ye cam ku ye dek, go kɔc lueel an, “Tïŋ raanë, ee mamïth ku ye raan ë dek ë mɔ̈u arëët, ku ye mɛ̈thë ë kɔc ë athölbö tɔ kut ku kɔc ë kërac looi! Ku Pɛlënɔm aye tɔ ye yic tei në mïthke.”
Ku ënɔɔnë, acä gäär week an: Duökï ee mat ëtök në raan cï tɔ ye mɛnhkënëda, të ee yen dhööm, ku nɔn ee yen raan dït piɔ̈u, ku nɔn ee yen raan ë yiëth lam, ayï raan ee kɔc läät, ayï raan ee rɔt tɔ wit ë mɔu, ayï cuɛ̈ɛ̈r, raan cït ee kënë, acakaa këcam, ke we duökï rɔ̈m në yen.
wui de kalei, näŋ de kɔc, wïn ee kɔc wit ë mɔ̈u, thuëëc de yic kërac, ku ka kɔ̈k cït ee kakë, ka ke guöp ka: ku akɛ̈n lɛ̈k week ënɔɔnë në këde kakë, acït man cän e kɔn lɛ̈k week ɣɔn në këden an, kɔc ee ka cït ee kake looi, acïkï Ciɛɛŋ de Nhialic bï lɔ̈ɔ̈k lak.