19 Piŋ apiɛth mɛnhdï, ye nɔm pɛl ku ye yïpiɔ̈u tääu në kueer yicic.
Tääuwë yïpiɔ̈u në wëëtic, ku yïnydu ke pïŋ de wël ke ŋïny de käŋ.
Mɛnhdï, piŋ këdiën luɛɛl, woi kë luɔɔi ku döt kuɛɛrkï yiic apiɛth. Akɔɔrröör ku tiiŋ cath thïn ayek pul thuth thar. Ayek kɔc buuth cït man ë kɔc ee kɔc rum ku ayek röör juëc pɛ̈n yök në diëërken.
Ye kë loi kɔn kiëët ë gɔk, ku jɔ bɛ̈n looi, ke këriëëc loi ëbɛ̈n ke bï ya yic.
Tiëŋkï amujuŋ wek kɔc adaakrɔt, ku wɛ̈ɛ̈tkï röt në luɔiden.
Go pɛlënɔm lueel an, “Pälkï pial ë piɔ̈ndun, ke we bï pïïr, ku cathkï në kueer ë yöŋ de käŋic.”
Abïk lɛ̈k röördït ke wunden, luelkï an, ‘Wënda aril nɔm, ku ee jam rɛɛc piŋ, ku acïï wook ee riëëu, ee wëu riɔ̈ɔ̈r ku ee dek mɔ̈ndït.’
Tiɛtkï röt apiɛth! Ku ŋiɛckï ë gɔk aguɔkï nïïm cuö mär në pïïrdunic ëbɛ̈n, ka cäk tïŋ në wenyïïn kedhie. Lɛ̈kkï keek mïthkun ku mïth ke mïthkun.