17 Kët yïnydu ku piŋ wël ke pɛlënɔm, ku tääuwë wëëtdï në yïnɔm.
Piɛŋkï wëëtdï wek kɔckï, ku yak kë bä lueel döt,
Wɛ̈ɛ̈të wook buk lik de aköölkuɔ ŋic, agoku pɛlënɔm yök ë wo piɔ̈ɔ̈th.
Abïk kɔc aa wɛ̈ɛ̈t në ŋiëc rëër, ago dɛ piathëpiɔ̈u, ku yic, ku kïït ë kɔc nïïm.
Tääuwë yïpiɔ̈u në wëëtic, ku yïnydu ke pïŋ de wël ke ŋïny de käŋ.
Käkë ayadäŋ ayek jiɛɛm ke kɔc pel nïïm. Riëëu de guöp të guiirë löŋ acïï piɛth.
Du nɔm kɔn määr në wëët lɛ̈k yïn mɛnhdï. Ku ye lööŋ thɔ̈n yïn döt aköölnyïïn.
Jiɛɛm ke kɔc pelnïïm acïtkï thieec ye ɣɔ̈k dɔk, ku kɛ̈ŋ cï määtiic ayek tɔ̈u cït löny cï piäät piny aril, aake gɛmë në Tïn töŋ cɔl Nhialic.
Yɛn cï yanɔm wël yöŋ de käŋiic, ke ya kɔɔr a nɔm, bä pɛlënɔm yök, ku kaaric, bän täu de käŋ ŋic, ku ŋiɛc rac de dhɔ̈ɔ̈n, ku miɔ̈ɔ̈l kekë pialëpiɔ̈u.
Wën cän a piɔ̈u wɛ̈l pɛlënɔm, ku ka loike ë piny nɔm bä keek ŋic, acä yök nɔn cïï raan duëër niin wakɔ̈u ku aköl.
Yɛn aa tïŋ ee kakë kedhie, wën jan ka loi röt ë piny nɔm thɔ̈ɔ̈ŋ, ade kööl ye raan ril kathiek tääu në kɔc yiëth, jieeth ke piɔ̈ɔ̈th.
“Piɛŋkï ënɔɔnë, kɔckï ku bäkkï tëdï, bäkkï tëdï ku wek bï dɛk pïïr! Yɛn bï man bï tɔ̈u athɛɛr looi wo week ku gäm week athiɛɛi wään cän gutguut lɛ̈k Debid.
Na wën, të ŋoot en ke jam, ke luän ɣer ëwic kum ke piny, ku jɔ röl bɛ̈n ë luätic röl luel en an, “Wëndiën nhiaar kï, wëndiën mit ë yapiɔ̈u arëët, yak kake piŋ!”