cït man de amɛ̈l cï lɔ̈c thuɔɔu, thuɔɔu yen abï aa tïnden. Abïk lɔ paan ë thuɔɔu raan tök, kɔc lɔ piɔ̈ɔ̈th wai abïk nu në kenïïm, ku gupken abïk riääk, paan ë thuɔɔu abï aa baaiden.
‘Ku na päl raan ee kapiɛth looi luɔidɛn de piathëpiɔ̈u, ku ciɛk luɔi de karɛc cït karɛc ye kɔc ee karɛc looi ke looi, bïï ceŋ ke pïïr aya? Ei! Acïn töŋ de kapiɛth wään ye looi bïï bɛ tak. Abï dhil thou në biäk de ciɛ̈n adöt ku në baŋ de karɛcke.
Aake jël ë woyiic, ku aake cïï raan në wook: të ë ke raan në wook, adï ŋootkï ke ke rɛ̈ɛ̈r në wook: ë luɔi bï kek lɔ gɔk nɔn ë cïï kek raan në wook keek kedhie, en aa jël kek.
Kɔckë ayek kuur cï thiaan këcamduön ë nhiëëric, të ye kek rɔm ë week ëtök ë këcam, ku yek këyäc thiɔ̈ɔ̈ŋ ke ke cïï riɔ̈c, ayek luäät cïn yiic pïïu, luäät ee yom kuaath. Acïtkï tiim ee mïthken dap yom, agokï cuö lok, tiim ruël cï thou raanrou, ago ke wöth bei në meiken.