Go Ɣodhiya lɛ̈k keek alëyɔ̈ɔ̈ an, “Na de raan pel nɔm? Ke yök ee kakë yiic kedhie. Kuɛɛr ke Bɛ̈nydït ayek yith, ku aye kɔc piɛthpiɔ̈ɔ̈th ke kuany yiic, ku raan reec Bɛ̈nydït, ee tuëk thïn ku wïïk, në biäk ye kek keek dhɔ̈l yiic.
Ë aköölkë go Yecu bɛ̈ɛ̈r ku lueel an, “Yïn lɛc nɔm, yïn Wäär, Bɛ̈nydït ë paannhial ku piny, ë luɔi cï yïn kakë mɔ̈ny kɔc pelnïïm, ku kɔc de nïïm, ku nyuöthë ke mïththii thuët.
Ku piŋ piɛŋ wek löŋ acï ɣet tëde kɔc kedhie. Aguɔ piɔ̈u miɛt në baŋdun, ku ënɔɔnë yɛn kɔɔr luɔi bä wek aa kɔc pelnïïm të lɔ këpiɛth, ku yak kɔc kuc käŋ të lɔ kërac.
Ku pɛlënɔm bɔ̈ nhial ee yic kɔn ɣɛɛr ëtop, ku ee mät kɔɔr ayadäŋ, ku ye jam ë määth, ku ye këde dap pɔ̈l, ee piɔ̈u dap kok, ku ye dap luɔk ë mïthkɛn piɛth, acïï kɔc ee kuany yiic, ku cïn yäc aguk.