Ku lëkkï röt kapäc an, “Ë yic, kë tɔ wook yök ë kë dïït tuucë, ee kë wään cuk luöi Jothep mänhëda. Wään tïŋ wok en ke cï nyin kuanyëkuany ke läŋ wook an pälku, ku cuku päl. Yen aa yïn wook gup ë kërɛɛc dïït cï wo yökë.”
na wën, cï bɛ̈n tëde Elica raan de Nhialic, go yenɔm guöt piny ku dɔm cök. Ago Geɣadhi rɔt cuɔt an le ciɛɛc wei. Go raan de Nhialic bɛ̈ɛ̈r an, “Päl, kënë tïŋ acï piɔ̈u jiɛth aläl? Ku acïï Bɛ̈nydït mɔ̈ny ɛn, akën a lɛ̈k ë këde.”
Ee raan nhiaar, na cakaa yen ë kɛ̈nkï tïŋ: ku ye raan cäk gam, na cakaa yen ë cäkï woi guöp ënɔɔnë, aguɔkï piɔ̈ɔ̈th miɛt në miɛt cïï themë thok, ku de yic dhuëëŋ dït,
Raan de yïc, ke piŋ ke lëkë Wëidït ɣööt ke Nhialic. Raan ee tiam, abä päl cäm ë mana cï thiaan, ku abä miɔɔc në kɔi ɣer, kɔɔi cïï rin ë piɛc cak gɔ̈ɔ̈r ë yekɔ̈u, rin cïn raan ŋic keek, ee raan cï gäm en etök.