2 “Adï ja ciët akööl ɣɔn ee Nhialic a tiit.
Kɛ̈në Jop gɛ̈l cil kekë baaide ku këriëëcde ëbɛ̈n në tuŋ kedhie? Yïn ë luɔi de yen ciin thieei, ka kake acïk kenyïïn ŋuak, acïk wut thiɔ̈ɔ̈ŋic ëbɛ̈n.
Yɛn cï tɔ thöl pɛɛiyë ku pɛɛiyë ke cïn kë ee nɔm ɛn, ku thɔ̈l wɛ̈ɛ̈rë ku wɛ̈ɛ̈rë ke ya nuan.
në biäk nhiɛɛr ë Bɛ̈nydït yic, acïï kɔckɛn cï gam bï pɔ̈l. Kɔc piɛthpiɔ̈ɔ̈th abïk tɔ̈u athɛɛr, ku mïth ke kɔc rac abïï ke cuɔp wei.
Ku cït man cän e kiëët bä ke nyuän bei, ku wuöth ke bei, ku riääk ke, ku thuöör ke piny, yen abän kïït aya bä ke com, ku yiɛ̈k ke.
Yɛn Juda, lïm ë Yecu Kërtho, ku ya mänhë ë Jakop. Awerek en gäär kɔc cï cɔɔl, kɔc nhiɛɛr Nhialic Wääda, ku cïke muk ë Yecu Kërtho yic:
