“Amawoou në week wek kɔc piɔl piɔ̈ɔ̈th! Bäk pial ë piɔ̈u jɔ cuuth agut cï nɛn? Ku wek kɔc ee kɔc bui gup, bäk bui jɔ cuuth agut cï nɛn? Ku wek dhän wek man ŋïnydekäŋ.
Kɔc ke Yithriɛl piɛŋkï kë lɛ̈k week. Cä ciët jɔ̈ɔ̈r tëde week, cä ciët mɔ̈ɔ̈th ku piny rac? Eeŋö ya wek en lueel an bäk lui cï kë nhiaarkï ë wepiɔ̈ɔ̈th, ku nɔn cäkkï bï kɔn bɛ̈n ciëën tëde Yɛn?
Na wën, aacï Yecu tïŋ, ke jɔ cööt, ku cuɛt rɔt piny ë yenɔm, ku jɔ lueel ë röl dït an, “Eeŋöda në yïn, Yecu, Wën ë Nhialic Awärjäŋ? Yïn läŋ, du ya leŋ wëi!”
Na wën, ke kut ë kɔc ëbɛ̈n kɔc ke piny de Gadaren, piny thiääk kekë tɛ̈ɛ̈n, ke jɔkï lɔ̈ŋ an, bï jäl pinyden, acï riɔ̈ɔ̈c dït ke dɔm: go lɔ ë abëlic, ku jɔ enɔm puk.