Ku bä lɛ̈k en an, ‘Acïï Bɛ̈nydït lueel, an, ‘Cï raan nɔ̈k, ku nöm kake ayadäŋ?’ Ku abä yɔ̈ɔ̈k, an, ‘kë luɛɛl kï, an: ‘Të cï jɔ̈k riɛm ë Naboth lap thïn, yen abï jɔ̈k riɛmdu lap thïn!”’
Guɔ bɛ daai, ku tiëŋ yaaŋ loi rɔt ëbɛ̈n ë piny nɔm, dhiën dhiɛɛu ë kɔc yɔŋ keek, ku acïn raan dut ke piɔ̈ɔ̈th ku kony keek: ku kɔc ee keek yɔŋ adekï nïïm riɛl.
Të tïŋ yïn piny ayɔŋë kɔc kuanynyïïn thïn ku jɔt yicden në riɛl, ke yï du gäi. Në luɔi ye bɛ̈ny nɔm dɛ raan mät ke yen nu në yenɔm, ku ade bäny dït kɔ̈k mät ë keek nu ë kenïïm.
Ku wek ee kɔc kuanynyïïn yɔŋ, ku ruömkï agamɔden. Ku ënɔɔnë, na cakaa nɔn cä wek ɣöötdït ajämjäm yïk në kuur, wek cï bï rëër thïn. Ku na cakaa nɔn cä wek duum lɛ̈k ke tiim ke enap com, wek cïï mɔ̈nden bï dek.