2 “Kajuëc cït ee kakë acä ke kɔn piŋ, week wedhie, ee yaaŋ yen aa yiɛ̈nkï yɛn acie riëtëpiɔ̈u.
Go Jop bɛ̈ɛ̈r, lueel an:
Ka duɛ̈ɛ̈rkï ya jɔ muk piɔ̈u adï ënɔɔnë, ke ye muŋdepiɔ̈u cïnic kë nu thïn, bëërduön cä wek bëërë ee lueth yen tɔ̈rkï ëbɛ̈n.
Yic aril anande, ku teerduön tɛɛr wek a thokë, acie yic.
Kuïn lir cïnic amilɔ, de raan ee ye cam? Ku de miɛt ee yök në kë ɣeer nu mään ë tuɔŋ kɔ̈u?
Lɛ̈ɛ̈t acïk ya dhoŋ piɔ̈u, ku yɛn cï piɔ̈u jiɛth. Yɛn aa ŋäth kokdepiɔ̈u, go ciën tök, ku kaar duötdepiɔ̈u, go ciën kë yäk.
Ayek kɔc cï luöi këtuc yɔŋ, ayek jam në biäk bïï kek, kɔc cï yiëk gup bɔ̈ɔ̈t yɔŋ.
Kɔckë ayek Kërtho guïïr në teer ë wël, acïkï ke guiir në piɔ̈n agɔk, ayek lueel an, bïk tuöc de mäny mɛcë ya ŋuak.
Yen ka, wek mïthëkɔckuɔn nhiaar, raan ëbɛ̈n ë yeyïc mɔth ë pïŋ, ku ye rɔt gɔ̈ɔ̈u në jam, ku ye rɔt gɔ̈ɔ̈u ë agɔ̈th: