“Në run thiërrou ku diäk, në ruöön thiëër ku diäk wään ye Jothia wën de Amon melik ë Juda agut cï ee köölë, Bɛ̈nydït acï jam ke yɛn, ku yɛn kën kë cï lɛ̈k week kɔn moony. Ku week akënkï piŋ.
Ee thaar manë guöp, ke Yecu yöök kuut ke kɔc, an, “Ë we bɔ̈ biic cït man ë ka yïn raan tɔŋ, raan ë käŋ rum, ke we muk abätɛ̈ɛ̈u ku thieec, bäk a bɛ̈n dɔm? Ë aköölnyïïn kedhie yɛn ë rëër wo week ëtök Luaŋdït, ke ya wɛ̈ɛ̈t, ku wek kën a dɔm.
Na wën, aa cïk e piŋ, ke ke lɔ Luaŋdïtic ɣɔn amiäk të cï piny ruu, lek kɔc wɛ̈ɛ̈t. Go bɛ̈nydïït ë kake Nhialic bɛ̈n kekë kɔc ë tɔ̈u në yen, gokï kɔc ke löŋ caal tëtök, kekë röördït ke kɔc ke Yithriɛl kedhie, ku toockï kɔc aloocic bïk tuuc lɔ bɛ̈ɛ̈i.