Ku ënɔɔnë, ke ke cuku bï tɔ diu piɔ̈ɔ̈th, lɔ wïïr, dɛɛnyë alabithɔ, ku nöm rɛ̈c cï kɔn dɔm, ku të cï yïn e liep thok, ke yïn bï rialdït yök. Nöm, ku gämë keek, abï aa këdï yɛn ku këdu yïn aya.”
Aŋic Yecu nɔn kɔɔr kek luɔi thiëëc kek en, go ke yɔ̈ɔ̈k an, “Week luɔpkï röt wapäc në kë cä lueel an, ‘Tëthiinakäŋ, ke we cïï ya bï tïŋ na ëlë tëthiinakäŋ, ke we bï ya tïŋ?’
Go bɛ thiëëc raandiäk an, “Thimon, wën ë Jona, nhiaar ɛn?” Petero piɔ̈u diu luɔi cï en e thiëëc raandiäk an, “Nhiaar ɛn?” Go lueel an, “Bɛ̈nydït, yïn ŋic këriëëc ëbɛ̈n, aŋic nɔn nhiaar ɛn yïn.” Go Yecu yɔ̈ɔ̈k an, “Nyuääthë amɛ̈lkï.”
Ku mïthke abä ke nɔ̈k abïk thou, ku abï ɣööt ke Nhialic ŋic kedhie, nɔn aa yɛn raan ee kɔc caath piɔ̈ɔ̈th, ku wɔi kë nu ee kɔc yiic thïn: ku yɛn bï raan ëbɛ̈n gäm kë rɔ̈ŋ ke luɔide week wedhie.