Go bɛ thiëëc raandiäk an, “Thimon, wën ë Jona, nhiaar ɛn?” Petero piɔ̈u diu luɔi cï en e thiëëc raandiäk an, “Nhiaar ɛn?” Go lueel an, “Bɛ̈nydït, yïn ŋic këriëëc ëbɛ̈n, aŋic nɔn nhiaar ɛn yïn.” Go Yecu yɔ̈ɔ̈k an, “Nyuääthë amɛ̈lkï.”
Go Yecu ke yɔ̈ɔ̈k an, “Tëë ye Nhialic yen ee Wuöördun, adï yak a nhiaar: nɔn ë bä yɛn tëde Nhialic bä eenë, ku yɛn ë cïï bɔ̈ në këde yenhdï, yen aa toc ɛn.
Të lueelë raan en, an, Yɛn nhiaar Nhialic, ku mɛɛn mɛnhkënë, ka ye alueeth: raan cïï mɛnhkënë ee nhiaar raan cï tïŋ guöp, ke duëër Nhialic nhiaar adï, Raan kën tïŋ guöp?
Ku mïthke abä ke nɔ̈k abïk thou, ku abï ɣööt ke Nhialic ŋic kedhie, nɔn aa yɛn raan ee kɔc caath piɔ̈ɔ̈th, ku wɔi kë nu ee kɔc yiic thïn: ku yɛn bï raan ëbɛ̈n gäm kë rɔ̈ŋ ke luɔide week wedhie.