41 “Yɛn cïï lɛc ee gam tëde kɔc.
aake nhiaar lɛc de kɔc awär lɛc de Nhialic.
Ku yɛn cïï këde raan ee gam: kakë alɛ̈k ke week tei, ke we bï kony wëi.
ku wek ee rɛɛc bɛ̈n tëde yɛn, bäk pïïr bɛ̈n yök.
Ku wek ŋiɛc, nɔn liiuwë nhiëër ë Nhialic ë weyiic.
Duɛ̈ɛ̈rkï gäm lëu wäkdï, wek kɔc ë lɛc gam lɛc aa wek röt leec wapäc, ku cäkï lɛc ee kɔɔr lɛc bɔ̈ tëde Nhialic etök?
Të cï Yecu e ŋic nɔn kɔɔr kek luɔi bï kek ë bɛ̈n jɔt, bïk bɛ̈n tɔ ye melik, ke jɔ rɔt kual be lɔ ë kuurdït nɔm etök.
Raan ë jam ëkëde yenhde ee lɛc de yenguöp en kɔɔr: ku raan kɔɔr lɛc de raan ë toc en, yen aye raan yic, ku cïnic kërac.
Ku yɛn cïï lɛcdï kɔɔr: raan tök anu raan kɔɔr lɛc bï a leec, ku yen aye löŋ guiir.
Go Yecu bɛ̈ɛ̈r an, “Të lɛɛc ɛn rɔt, ke lɛcdï acïn naamde: ee Wäär yen alec ɛn, raan yak lueel an, ee Nhialicdun,
ku acïn lɛc cuk kɔɔr tëde kɔc, ayï tëde week, ayï tëde kɔc kɔ̈k, acakaa wek ë cuk duɛ̈ɛ̈r miɛn, luɔi ee wok tuuc ke Kërtho.
Kënë yen aye luɔi cï Kërtho käŋ guum aya në biäkdun ago we nyäŋ ke bäk dɔmic, ke we bï täude aa kuanyic.
Acï riëëu ku dhuëëŋ yök tëde Nhialic Wääda, kööl ɣɔn bï röl yïnya tëde dhuëëŋdïït läk, röl lueel en an, “Wëndiën nhiaar kï, Wën miɛt ɛn piɔ̈u wokë yen aläl!”
