“Wek yɔ̈ɔ̈k ëyic an, Raan piŋ wëlkï, ku gɛm raan ë toc ɛn, ka cath ke pïïr athɛɛr, ku acïn gääk bï tääu ë yeyeth, acï bɛ̈n bei ë thuɔɔuwic, le të nu pïïr.
Eeŋa bï wo yiëk yiëth gääk? Ee Kërtho raan wään cï thou, yeka, aŋuän bï wok e lueel, an, raan cï bɛ jat nhial, raan nu ë baŋ cuëny de Nhialic, yen aye raan ee lɔ̈ŋ në biäkda aya.
Ënɔɔnë yak röt jɔ tiit ke we cïï bï jäi të jiëëm ë Nhialic week. Na kën kɔc wään piŋ rölde, ɣɔn jiëëm En keek ë Mothe thok ë piny nɔm eenë poth taitai! Yak tak duɛ̈ɛ̈rkï poth të rɛɛc wek Yecu raan jiëëm week paannhial!
Ka buk poth adï, të kën wok wonïïm riët kuɔɔnydïït de wëiyë. Ku Bɛ̈nydït guöpde Yen aa kɔn ee jamë luɛɛl, ku jɔ kɔc ɣɔn cï ye piŋ nyuöth wook nɔn yen yic.
Raan gam Wën ë Nhialic ke jam lueel cäätɔɔ acath kekë yen: raan reec Nhialic gam ka ye Nhialic tɔ ye alueeth, luɔi ë reec en jam lueel Nhialic në këde Wënde.