Miɛtëpiɔ̈u arëët, nyan de Dhiɔn, moc kiɛɛu, nyan de Jeruthalem! Tiëŋkï, melikdun abɔ̈ tënu wek thïn! Abɔ̈ ke cï duaŋ nɔm, ku ë tiam, ku ë rɔt kuɔɔr piny, ka acath në muul kɔ̈u, acath adhäny thiin ë muul kɔ̈u.
“Tiëŋkï, dhueny kën kɔn yök kekë moc abï meth yök, ago mɛwä dhiëëth, ku abïk meth cäk rin, an, Emanwɛl, (të pukë yen ë thoŋda, yen aye, “Nhialic ee tɔ̈u kekë wook”).
ke ke bï aa raan tök kedhie, acït man nu yïn ë yayic, Wäär, ku nuö ë yïyic, ke ke bï aa raan tök në woyiic ayadäŋ: ago kɔc ke piny nɔm gam nɔn ee yïn ë toc ɛn.
yɛn ë keyiic, ku yïn ë yayic, ke ke bï dikëdik abïk aa tök, ago kɔc ke piny nɔm e ŋic nɔn ee yïn ë toc ɛn, ku nɔn cï yïn keek nhiaar, acït man nhiɛɛr yïn ɛn.
Go Yecu ke yɔ̈ɔ̈k an, “Tëë ye Nhialic yen ee Wuöördun, adï yak a nhiaar: nɔn ë bä yɛn tëde Nhialic bä eenë, ku yɛn ë cïï bɔ̈ në këde yenhdï, yen aa toc ɛn.