Na ɣɔn thëën, ke kɔckɛn ë piööcë ë ke bɔ̈ tëde yen, bïk ku luelkï, an, “Ëtënë ee jɔ̈ɔ̈ric, ku akɔ̈l ë guɔ thëi, yɔ̈ɔ̈kë kut ë kɔc, an, bïk jäl, lek ë bɛ̈i yiic, lek rö ɣɔ̈c këcam.”
Duökï piɔ̈ɔ̈th ee dït në nhiëër ë kajuëc kaarkï, yak piɔ̈ɔ̈th miɛt në ka tɔ̈u në week. Në luɔi cïï Nhialic e lueel an, “Yïn cä bï nyääŋ piny aya ku yïn cä bï kɔn pɔ̈l anandï.”
Wek gäär, wek wärken ë mïth, luɔi cä wek Raan ŋic Raan ë nu të ɣɔn gɔlë käŋ. Wek gäär, wek dhuök, ë luɔi cä wek raan rɛɛcë tiaam. Acä gäär week, wek mïththiaakäŋ, ë luɔi ŋiɛc wek Wääda.
Wek mïththiaakäŋ, thaar ë thök de piny kï: ku acït man cä wek e kɔn piŋ nɔn bï raan man Kërtho bɛ̈n, en a cï kɔc juëc man Kërtho röt guɔ yök ënɔɔnë, ku yen a ŋicku ye nɔn ee yen thaar ë thök de piny.