Na wën, të rëër en ë kuur ë Olip nɔm, ke kɔcpiööcë ke ke bɔ̈ të nu yen kapäc, bïk ku luelkï an, “Lɛ̈kë wook, bï kake röt looi nɛn? Ku kë bï kɔc bɛ̈ndu ŋic ee käŋö, ayï thök de piny?”
Go lɛ̈k keek an, “Wek yɔ̈ɔ̈k ëyic an, Ade kɔc kɔ̈k ë kɔc yiic kɔc kääc eetënë, kɔc cï thuɔɔu bï thiëëp, të ŋoot kek ke ke kën ciɛɛŋ de Nhialic tïŋ ke bɔ̈ kekë riɛldït.”
Yen cïn en kë yak jɔ̈ɔ̈ny të ŋoot akööl dït wei, të ŋootë Bɛ̈nydït ke kën bɛ̈n, raan bï ka cï thiaan tëcol bɛ̈ɛ̈i tëɣer, ku bï lööŋ ee lueel ë kɔc piɔ̈ɔ̈th tɔ tiëc, ee köölë yen abïï raan ëbɛ̈n lɛc yök tëde Nhialic.
Yak piɔ̈ɔ̈th liɛɛr, wek mïthëkɔckuɔ, aɣet bɛ̈n bï Bɛ̈nydït bɛ̈n. Wɔikï, raan de dom ee kapiɛth ee piny ke luɔk tiit, ke lir piɔ̈u në ye, aɣët të bï en deŋ yök, deŋ yaak ayï deŋ anyɔ̈ɔ̈c.