Të tïŋ yïn piny ayɔŋë kɔc kuanynyïïn thïn ku jɔt yicden në riɛl, ke yï du gäi. Në luɔi ye bɛ̈ny nɔm dɛ raan mät ke yen nu në yenɔm, ku ade bäny dït kɔ̈k mät ë keek nu ë kenïïm.
Aye Bɛ̈nydït lueel an, “Kek yiëthkë yek yïŋa, ka ayek week tɔ riɔ̈c, ka wek ee ya lɛ̈k lueth ku määrkï nïïm në Yɛn taitai? Cäk riëëu aa wek a riëëu pɔ̈l, në luɔi cän mim në kaamdït yic?
Rɛɛpkun acä keek pɛ̈n deŋ ke ke cïï bï piɔɔk, ku yɛn ee deŋ tɔ tueny wun tök, ku pɛ̈n wun däŋë. Ku ta deŋ tueny dom tök, ku ta dɛ̈ɛ̈k dom däŋë go yom wei.
Na wën, të rëër en ë thööny de guiëërëlöŋ nɔm, ke thok bɔ̈ tëde tiiŋde an, “Du de kë luöiyë raan piɛthpiɔ̈uwë, yɛn ë kajuëc guum ëköölë në baŋde ke ya nyuöth.”
Ku we bä nyuöth raan bä wek aa riɔ̈ɔ̈c ë yen: Yak riɔ̈ɔ̈c në raan ë kɔc kɔn nɔ̈k abïk thou, na ëlë, ke de riɛl bï en ke cuat ë giɛna yic, yeka, wek yɔ̈ɔ̈k an, Yak riɔ̈ɔ̈c në yen!