Go bɛ bɛ̈n raandiäk, bï ku yöök keek an, “Yɔ̈kkï ke we nin tëthiinakäŋ abäk lɔ̈ŋ? Ë guɔ loi! Thaar acï bɛ̈n! Tiëŋkï, Wën ë Raan anyiinë, ku yïnë kɔc ë kërac looi.
Go raan ë athölbö tɔ kut kɔ̈ɔ̈c tëmec, ku reec e nyin jat nhial, ku jɔ yepiɔ̈u biɔ̈ɔ̈k, ku lueel an, ‘Nhialic kok piɔ̈u we yɛn, yɛn ee raan ee kërac looi!’
Na wën, aŋoot Dhuëëŋ ë Winythok wei, ke ŋic Yecu nɔn cï köölde bɛ̈n, kööl bï en jäl piny le tëde Wun, ku nhiëër nhiɛɛr en kɔckɛn nu ë piny nɔm, yen aa nhiɛɛr en keek athöökë käŋ.
Wɔikï, kööl abɔ̈, yeka bɔ̈yë ënɔɔnë, kööl bï we thiäi wei, lɔ ŋɛk tëde ku lɔ ŋɛk tëde, ku nyääŋkï ya piny yatök: ku yɛn cïï tɔ̈u a tök, luɔi nu Wäär kekë ɛn.
Nhialic de Abraɣam ku Yithaak ku Jakop, Nhialic de kuarkuɔ, yen acï wëndɛn Yecu gäm dhuëëŋ, raan wään cäk yiɛ̈n miric, ku cäk rɛɛc ë Pilato nɔm, wään cï en löŋde teem an, pɛ̈l.