“Ku yɛn bï wëi ke kokdepiɔ̈u, ku lɔ̈ŋ luööŋ në käu de Debid guöp, ku kɔc cieŋ Jeruthalem. Ka abïk raan cïk nɔ̈k aa dhiëëu cït ka dhiëëu mɛnh tök në man nɔm. Abïk aa dhiëëu në jiɛthëpiɔ̈u cït ka dhiëëu wën kɛ̈iden.
En ata yɛn we ŋic cöökë, yen acïn raan jam ke cath ke Wëndït ɣer ke Nhialic raan bï e lueel an, “Yecu ade guöp aciɛɛn!” Ku acïn raan duëër e lueel an, “Yecu ee Bɛ̈nydït,” të cïï en cath ke Wëidït.
Luɔi ee yen Nhialic, Raan ɣɔn yöök ɣɛɛrëpiny, an, “Bä bei tëcol, ye piny riaau!” Yen aa riau wopiɔ̈ɔ̈th, agoku riau de ŋïny de dhuëëŋ de Nhialic yök, riau nu ë Yecu Kërtho nyin.
Guɔ rɔt cuat piny ë yecök, an, ja lam. Go ya yɔ̈ɔ̈k, an, “Acie yen! Yɛn ee lïm wo yïn ëtök, ku ya lïm wokë mïthëkɔckun ëtök kɔc ee ya cäätɔɔ ee jam de Yecu döt: ye Nhialic lam!” Wëi ke guiëërëwël kek aye cäätɔ luel këde Yecu.