“Ëtɛ̈ɛ̈n dhuëëŋdï abï riau cï run de piny ë wegup, ku bɔ̈ɔ̈tkun abïk dap waar. Piathëpiɔ̈ndun abï aa tɔ̈u wenïïm tueŋ, ku dhuëëŋ de Bɛ̈nydït abï we gël ë ɣään yiic ëbɛ̈n.
Yak jam de Kërtho tɔ rɛ̈ɛ̈r ë weyiic në pɛlënɔm ëbɛ̈n, abäk kuɛth ë ye, yak röt wɛ̈ɛ̈t wapäc ku yak wenïïm tak në diɛt, ku diɛt ke Nhialic ku diɛt ke Wëidït, ku yak Bɛ̈nydït kɛ̈t në miɛt ë wepiɔ̈ɔ̈th.
Acä gäär week, wek wärken ë mïth, ë luɔi ŋiɛc wek Raan ë nu të ɣɔn gɔlë käŋ. Acä gäär week, wek dhuök, luɔi riɛl wek, ku luɔi tɔ̈uwë jam ë Nhialic ë weyiic, ku cäk raan rɛɛcë tiaam.
Ku na week, töny cäk yök tëde yen atɔ̈u ë weyiic, ku acïn raan däŋ kaarkï raan duëër we wɛ̈ɛ̈t, ku acït man ee töny manë we wɛ̈ɛ̈t në këriëëc ëbɛ̈n, ku ye yic, ku cie lueth, ke we bï tɔ̈u ë yeyic, cït man ë wëët en week.