“Käŋ kedhie acï Wäär ke yiɛ̈n ɛn: ku acïn raan ŋic wënde, nɔn ee yen ŋa, ee wun etök, ku acïn raan ŋic wun, nɔn ee yen ŋa, ee wënde etök, ku raan nu ë Wënde piɔ̈u luɔi bï en ë nyuöth en.”
ke ke bï aa raan tök kedhie, acït man nu yïn ë yayic, Wäär, ku nuö ë yïyic, ke ke bï aa raan tök në woyiic ayadäŋ: ago kɔc ke piny nɔm gam nɔn ee yïn ë toc ɛn.
yɛn ë keyiic, ku yïn ë yayic, ke ke bï dikëdik abïk aa tök, ago kɔc ke piny nɔm e ŋic nɔn ee yïn ë toc ɛn, ku nɔn cï yïn keek nhiaar, acït man nhiɛɛr yïn ɛn.
Luɔi ee yen Nhialic, Raan ɣɔn yöök ɣɛɛrëpiny, an, “Bä bei tëcol, ye piny riaau!” Yen aa riau wopiɔ̈ɔ̈th, agoku riau de ŋïny de dhuëëŋ de Nhialic yök, riau nu ë Yecu Kërtho nyin.
Ku Wën ë Nhialic Yen aa nyooth dhuëëŋ de Nhialic. Ku Yen athöŋ guöp ke Nhialic. Ku ye këriëëc de piny nɔm döt ëbɛ̈n në jamdɛn ril ë tör. Të wään cï Yen karɛc ke mɛnh ë Raan ëbɛ̈n waak wei, ke jɔ nyuc paannhial në ciin cuëny de Nhialic Awärjäŋ.
Wek gäär, wek wärken ë mïth, luɔi cä wek Raan ŋic Raan ë nu të ɣɔn gɔlë käŋ. Wek gäär, wek dhuök, ë luɔi cä wek raan rɛɛcë tiaam. Acä gäär week, wek mïththiaakäŋ, ë luɔi ŋiɛc wek Wääda.