“Yɛn adït ku Ya Nhialic ɣeric, raan tɔ̈u aɣet athɛɛr. Yɛn rɛ̈ɛ̈r të thöny ku tëɣeric, ku Yɛn ee rɛ̈ɛ̈r aya wo kɔc cï röt kuɔɔr piny ku cïk kepiɔ̈ɔ̈th puk, aguɔ keek gäm aŋäthdï, ku riëtëpiɔ̈u.
Ku luɔi mät wo week: wek cä gäm riɛldï ku wëëtdï, ke bï ya këdun aɣet athɛɛr, ku gɔl ënɔɔnë ɣeet wadäŋ, wek bï ya riëëu, ku wɛ̈ɛ̈tkï mïthkun ku kuatdun bïk ɛn aa riëëu aköölnyïïn bï ëbɛ̈n.”
Ku të cï Raanë bɛ̈n, yen aye Wëi yic, yen abï we wat të nu yic ëbɛ̈n: ku acïï bï jam në këde yenhde, na de kë ye piŋ, yen abï aa lueel: ku abï we nyuöth käŋ, ka bï tïc wadäŋ.
Ayï luaŋ ë Nhialic bï jam mat kekë yiëth adï? Ku week, wek aye luaŋ ë Nhialic pïïr, acït man cï Nhialic e lueel an, “Yɛn bï rëër ë keyiic, ku cath ë keyiic, ku yɛn bï aa Nhialicden, ku kek abï aa kɔckï.”
Ku na week, töny cäk yök tëde yen atɔ̈u ë weyiic, ku acïn raan däŋ kaarkï raan duëër we wɛ̈ɛ̈t, ku acït man ee töny manë we wɛ̈ɛ̈t në këriëëc ëbɛ̈n, ku ye yic, ku cie lueth, ke we bï tɔ̈u ë yeyic, cït man ë wëët en week.
Raan de yïc, ke piŋ ke lëkë Wëidït ɣööt ke Nhialic. Raan ee tiam, abä päl cäm ë mana cï thiaan, ku abä miɔɔc në kɔi ɣer, kɔɔi cïï rin ë piɛc cak gɔ̈ɔ̈r ë yekɔ̈u, rin cïn raan ŋic keek, ee raan cï gäm en etök.