We cä nyuöth këriëëc ëbɛ̈n, luɔi bä wek aa luui aya, aguɔkï kɔc kuanynyïïn dhil aa muk, ku yak wenïïm tak në wël ke Bɛ̈nydït Yecu, wään lueel en en an, ‘Raan yïn raan däŋ käŋ, yen aye thieei awär raan ë yïnë käŋ.”’
En ata yɛn we ŋic cöökë, yen acïn raan jam ke cath ke Wëndït ɣer ke Nhialic raan bï e lueel an, “Yecu ade guöp aciɛɛn!” Ku acïn raan duëër e lueel an, “Yecu ee Bɛ̈nydït,” të cïï en cath ke Wëidït.
Ku yɛn Paulo guöp, wek yɔ̈ɔ̈k në kuur cï Kërtho rɔt tɔ koor ku në liɛɛr ë yenpiɔ̈u, yɛn raan cïn naamdï ë weyiic të wɔi wek ɛn, ku nɔn liɛɛu ɛn, yɛn cï nyin riɛl tëde week:
Wek ŋic dhuëëŋ de Bɛ̈nydan Yecu Kërtho piɔ̈u, acakaa yen ë juëc ë kake, ke ye rɔt tɔ ye raan kuany nyin në biäkdun, luɔi bä wek aa kɔc juëc ë kakun në kuany kuɛɛny en nyin.
Ee cäth bä wek aa cath ë nɔm lääu yen aa cɔɔl ë week, wek mïthëkɔckuɔ, ku cäth aa wek cath ë nɔm lääu duökï ye kuöc dɔm, takï ye kë de luɔi de guöp, ku yak röt luööi cït man ë lïïm, në nhiëër aa wek röt nhiaar.
Abï dhil aa tiiŋ cï leec në biäk de luɔidɛn piɛth, tiiŋ cï mïthke ŋiëc muk apiɛth, ku ye kamaan ŋiëc luööi ɣɔn, ku ye kɔc ɣerpiɔ̈ɔ̈th waak cök, ku ye kɔc cïï këtuc dhal kony, ku ye cök ë kuɛny en luɔi piɛthic ëbɛ̈n.
Ku yok wonyïïn tääu në Yecu guöp, Yen woiku Bɛ̈ny cï gämda gɔl ku thöl. Aa cï gam në Yepiɔ̈u ëbɛ̈n luɔi bï Yen thou në thon ayäär, në tim cï rïïu nɔm kɔ̈u në biäk de miɛtëpiɔ̈u ŋic bï yök në thökde. Ku Yen ënɔɔnë arɛ̈ɛ̈r në ciin cuëëny de thööny de Nhialic nu nhial.
Ku week aya, wek kɔc kor, yak ka ke röördït piŋ. Yeka, week wedhie, yak wethook piëëŋ abäk kuur aa wek röt kuɔɔr piny cieŋ cït man ë lupɔ: Nhialic ee kɔc ee röt tɔ dït ŋɛ̈ny, ku ye kɔc ee röt kuɔɔr piny gäm dhuëëŋdepiɔ̈u.