cït man ë Wën ë Raan, aa cïï bɔ̈ luɔi bï yen aa luöi käŋ, ee luɔi bï en ka ke kɔc aa looi, yen aa bï yen, ku luɔi bï en wëike gam ë wëër bï en kɔc juëc wɛ̈ɛ̈r bei.”
En ata yɛn we ŋic cöökë, yen acïn raan jam ke cath ke Wëndït ɣer ke Nhialic raan bï e lueel an, “Yecu ade guöp aciɛɛn!” Ku acïn raan duëër e lueel an, “Yecu ee Bɛ̈nydït,” të cïï en cath ke Wëidït.
ku të de wook ade Nhialic tök tei, yen Wääda, Aciëŋ ë bïï käŋ kedhie ë ye, ku tɔ̈uku në yen, ku Bɛ̈nydït tök, yen Yecu Kërtho, raan tɔ̈uwë käŋ kedhie ë ye, ku tɔ̈uku në yen.
Ku wek bäny de nïïm lïïm, yak luui wäklë ayadäŋ tëde lïïmkun, yak wɛ̈i pɔ̈l wɛ̈i aa wek ke waai: në ŋïny ŋiɛc wek cöökë an, Bɛ̈nydun week ayadäŋ anu paannhial, ku acïn kuëny ee yen kɔc kuany yiic.
Yeka, ee yic, yɛn ë käŋ tɔ ye riääk tei kedhie, në biäk de piath wär këriëëc, piath de ŋïny ŋiɛc ɛn Kërtho Yecu Bɛ̈nydiëndït, raan cï riääk de kakï kedhie aa tiiŋ nɔm në biäkde, ku acä ke tɔ ye wɛr tei, luɔi bän Kërtho yök,