Na wën, ke bɛ̈ny de rem, kekë kɔc cath në yen, kɔc tit Yecu, të cï kek niɛŋ cï piny rɔt niɛŋ tïŋ, ku tïŋkï ka cï looi, agokï riɔ̈ɔ̈c arëët, ku luelkï an, “Ee yic, kënë ee Wën ë Nhialic!”
ke ke bï aa raan tök kedhie, acït man nu yïn ë yayic, Wäär, ku nuö ë yïyic, ke ke bï aa raan tök në woyiic ayadäŋ: ago kɔc ke piny nɔm gam nɔn ee yïn ë toc ɛn.
Yɛn cïn kën aa lëu yatök: kën aa piŋ, yen aya yɛn löŋ guiir: ku piɛth guiëërdï, në kë cän këde piɔ̈ndï ee kɔɔr, ee këde piɔ̈n ë Wäär, raan ë toc ɛn, yen aya kɔɔr.
Go Yecu ke yɔ̈ɔ̈k an, “Tëë ye Nhialic yen ee Wuöördun, adï yak a nhiaar: nɔn ë bä yɛn tëde Nhialic bä eenë, ku yɛn ë cïï bɔ̈ në këde yenhdï, yen aa toc ɛn.
Kë cï löŋ dhal ë luɔi, në kɔ̈c kɔ̈ɔ̈c en në baŋ de guöp, acïï Nhialic ŋiëc looi, wään tooc en Wënde guöp, ke cath ke guöp cït guöp deyic kërac, ku aa tuuc në baŋ de kërac, ago kërɛɛc nu ë guöpic gɔ̈k.