Go Jeremia lueel an, “Bɛ̈nydït na luɛɛl göönydï wo Yïn, Yïn bïï yök ke yï de nɔm yic. Ku Yïn bä dhil luɔp në biäk de kake guiɛɛr de löŋ yic. Eeŋö ye kɔc ee karɛc looi kuɛth? Eeŋö ye kɔc ee ruëëny looi tiam?
Piny acï thiäŋ ke kɔc cïn adöt tëde Bɛ̈nydït, ayek rëër ke ke loi karɛc, ku yek riɛlden kuöc luɔi. Në biäk de aciɛɛn ë Bɛ̈nydït piny adhiau, ku ɣään ke nyuäth ë jɔ̈ɔ̈ric acïk ril wei.
Aye Bɛ̈nydït lueel an, “Kɔckï apiɔlkï piɔ̈ɔ̈th, akuckï Yɛn. Acïtkï mïth piɔl piɔ̈ɔ̈th, acïnkï ŋïny de käŋ. Keek ayek atëët ke luɔi de kërac, ku ayek löny në luɔi de këpiɛth.”
Kɔc ke Jeruthalem, katkï ke we kuany kuɛɛriic! Tiëŋkï welɔ̈m! Woikï në gupkun! Kaarkï ɣään ke ɣɔ̈ɔ̈c! Duɛ̈ɛ̈rkï raan tök yök raan ee yic looi ku ye them bï piɔ̈u adöt ke Nhialic? Na bä ye lëu ke Bɛ̈nydït abï Jeruthalem päl awänyde.
Aciɛɛn yen aya wek röt cieen, ku tɔ̈ɔ̈rkï röt lueth, ku näkkï röt, ku cuɛ̈ɛ̈rkï röt, ku nɔ̈mkï diäär ë röt. Wek ee lööŋ mäc röt, ku gɔ̈thkï ku dhuööŋkï kekɔ̈ɔ̈th. Ku wek ee riɛm lëu ë cieŋ.
Acïk Bɛ̈nydït luööi të cïn gäm. Ku mïthken acïkï ee mïth ke Nhialic. Ku abïï Nhialic keek riɔ̈ɔ̈k ayï duumken në biäk de dhuëëŋdɛn de wil ë pɛɛi ye kek yiëth guöt.
Ku wek ee bɛ lop an, eeŋö cïï miɔ̈cda ee bɛ gam? Ee luɔi ë ye Nhialic raan ee daai në kë loi rɔt në kaamdu wekë tiiŋduön riëëc wek, tiiŋ cï päl wei ënɔɔnë. Ku ee yen ee yï kuɔny, ku ye tiiŋduön de löŋ.
Wek röör akɔɔrdiäär ku diëër akɔɔrröör, kuöckï määth ë ka ke pinynɔm nɔn ee yen ater lueel kekë Nhialic? Yen na de raan kɔɔr nɔn bï en määth kekë ka ke piny nɔm, ka ye rɔt tɔ ye raan de ater kekë Nhialic.