“Abïk ciët nyïïn ke wal, ku abïï mac ke nyop! Acïkï röt bï lëu në kuny aya, lɔ̈k de mac abï tuöc arëët tëde keek, ku acïn kë thiin de mac bï ke tuööc gup.
Yɛn bï bänyken ku röörkɛn pelnïïm tɔ wiɛɛt, ku bäny ke baai, ku rem ë tɔŋ. Abïk lɔ niin ku cïkkï be pääc taitai. Acä lueel Yɛn melik, Ee Yɛn Bɛ̈nydït de rɛm.
Ku yɛn bï thoŋ de kal ë Damathko dhuɔŋ piny, ku riäär melik nyin piny, meliŋ tɔ̈u në Wak de Aben, ayï bɛ̈nydïït de kɔc ke Betheden. Ku kɔc ke Thiriya abï keek peec, leerë keek piny ë Kir. Yen kë cïï Bɛ̈nydït lueel ka.
ke ke kääc tëmec në riɔ̈ɔ̈c cï kek riɔ̈ɔ̈c ë lɛ̈ŋ cï e leeŋ wëi, ku luelkï, an, “Amawoou! Madinoou! Gök de pänydït Babilon, pänydïït ril! Ee thaar tök en aa yök yïn këduön tuc!”