“Wek kɔc cïn piɔ̈ɔ̈th adöt, bäkï ciëën, wek ee kɔckï. Yɛn bï raan tök aa nööm wun tök, ku nääm kɔc kaarou dhiën tök, ku wek bä bɛ̈ɛ̈i ciëën në kuur de Dhiɔn nɔm.
Lɛcdu acï yïn math. Acïn raan ee riɔ̈ɔ̈c ee yïn, cïn man ee yïn en tak an ye kɔc riɔ̈ɔ̈c ë yïn. Yïn rɛ̈ɛ̈r në awiɛn ë kur nïïm, në kuur nɔm nhial ya, ku cakaa nɔn rɛ̈ɛ̈r yïn nhial ya cï cuɔɔr, Bɛ̈nydït abï yïn bɛ̈ɛ̈i piny. Acï Bɛ̈nydït lueel.”
Aye Bɛ̈nydït lueel an, “Kɔc pelnïïm ë ke cïï röt ee leec në pɛlënɔmden, ku kɔc ril ë ke cïï röt ee leec ë riɛlden, ku kɔc kueth ë ke cïï röt ee leec ë kuɛthden.
Kɔc juëc ë kaken ë pinyë nɔm, ye ke yɔ̈ɔ̈k, ë ke cïï röt ee tɔ dït, ku cïkï juëc ë käŋ ee ŋɔ̈ɔ̈th, ka kuc ë raan nɔn bï kek tɔ̈u në yen, ë ye Nhialic pïïr yen yek ŋɔ̈ɔ̈th, Raan ee wo miɔɔc ë käŋ kedhie në dhuëëŋ, ke wo bï piɔ̈ɔ̈th aa miɛt ë keek.
Lɛc ee yen rɔt leec, ku kuɛth ee yen kuɛth ë kamit. Yen acït lɛ̈ŋ bä wek e leeŋ wëi ku dhiën bä wek e tɔ dhiau: Në luɛl ee yen e lueel ë yepiɔ̈u, an: ‘Yɛn rɛ̈ɛ̈r ke ya ye melik tik! Ku cä ye thuööm, ku yɛn cïï dhiëëu bï tïŋ anandï.”