Ku lëk ë Bɛ̈nydït Nhialic tik an, “Yɛn bï arɛɛmdu ŋuak nyin të dhiëëth yïn. Yïn bï ya dhiëth ke yï rem guöp, ku yïn bï ya ŋoot ke yï kɔɔr monydu, ku abï yïn aa cieŋ.”
Keek kedhie abïk riɔ̈ɔ̈c ku abïï arɛɛm ke tiaam, cït arɛɛm de tiiŋ dhiëth. Abïk röt aa liec ë ŋäny ŋäny në riɔ̈ɔ̈c, ku dëpkï nyïïn ë liapliap në ayäär.
Ënɔɔnë kääckï ku takkï wenïïm! De mony duëër meth dhiëëth? Ka eeŋö yan moc ëbɛ̈n tïŋ ke bom ye yäc në yeciin cï tiiŋ rɔ̈p? Eeŋö ye kɔc kedhie kenyïïn nyuiin?
Yɛn cï dhiëëu piŋ, cït dhiën de tiiŋ rɔ̈p, ee kiɛɛu cït kiɛɛu de nyan kaai. Ee kiɛɛu de pänydït de nyan de Dhiɔn, ee wëi gap nhial, ee yeciin riny ke lueel an, “Amawoou, yɛn cï thou! Abïk yɛn bɛ̈n nɔ̈k!”
Yɛn bï kɔc ke Eelam tɔ riɔ̈c në kɔc ke aterden, kɔc kɔɔr bïk keek nɔ̈k. Në agönhdiën dït Yɛn bï kɔc ke Eelam riɔ̈ɔ̈k ku tuöc keek remdïït de tɔŋ agut të bän keek cuöth bei.