Wek jam ke we ɣɛ̈ɛ̈c wenïïm an, “Wok cï löŋ mac në thuɔɔu ku loiku amat në paan ë thuɔɔu. Të le riääk bɛ̈n, acäk ŋic nɔn cïï yen we bï yök, në luɔi cä wek röt kan në tör ë wël ku mɛth ke bï we gël.
në biäk de awɛ̈ɛ̈cken, ku awɛ̈ɛ̈c ke kuarken. Acïk wal ŋïr nyop në kur ke yiëth nïïm, ku luelkï karɛc në biäkdï. Ka abä keek luöi këtuc rɔ̈ŋ ke kathɛɛr cïk looi.”
Duëër tiiŋ koor nɔm määr në kuatdɛn adhääp, ku nɔn ee yen nyan thiak duëër nɔm määr në lupɔɔkɛn ke thiëëk? Ku kɔckï acïk nïïm määr në Yɛn në nïn juëc cïï ke duëërë kueen.
Awuɔɔu aye piŋ në kur nïïm, ee kɔc ke Yithriɛl kek adhiau ke ke gööny, në biäk cï kek rëër në luɔi de karɛciic, ku cïk nïïm määr në Bɛ̈nydït Nhialicden.
Bäny ke pänydït ayek wut mac në kumthok, ku wëët bänykɛn ke kake Nhialic kɔc në ariöp. Ku tïtken ayek cɔ̈ɔ̈r në wëu. Ku ŋootkï ke ke ye röt kan në Bɛ̈nydït, ku luelkï an, “Bɛ̈nydït atɔ̈u në woyiic, ka acïn kërɛɛc bï wo yök.