Bɛ̈nydït acï yɛn yɔ̈ɔ̈k bä kɔc lɛ̈k jiɛthëpiɔ̈ndï, ku guɛɛr an: “Në ya wat nyin në pïïu aköl ku wakɔ̈u, në ya cïï kääc ë dhiëëu, në biäk cïï kɔckï yiëk gup bɔ̈ɔ̈tdït, ku acï ke gäm gup tëtöök.
Yɛn cï dhiëëu piŋ, cït dhiën de tiiŋ rɔ̈p, ee kiɛɛu cït kiɛɛu de nyan kaai. Ee kiɛɛu de pänydït de nyan de Dhiɔn, ee wëi gap nhial, ee yeciin riny ke lueel an, “Amawoou, yɛn cï thou! Abïk yɛn bɛ̈n nɔ̈k!”
Ee ruu ke dhiau wakɔ̈u, ku jɔ pïïu wat ë yegëm. Määthkɛn wäänë kedhie, acïn raan cï döŋ bïï yen bɛ̈n duut piɔ̈u. Kɔc wään mät në yen acïk yen nyiɛɛn, ku ënɔɔnë acïk aa kɔc de ater në yen.
Yɛn ë Bɛ̈nydït wööc piɔ̈u, ka yɛn bï yök ke ya gum agönhde ë määth. Na miäk, abï ya kony, ku nyooth yinydï. Abï ya bɛ̈ɛ̈i të ɣer, ka yɛn bï yinyde tïŋ.