“Wek yɔ̈ɔ̈k ëyic an, Raan piŋ wëlkï, ku gɛm raan ë toc ɛn, ka cath ke pïïr athɛɛr, ku acïn gääk bï tääu ë yeyeth, acï bɛ̈n bei ë thuɔɔuwic, le të nu pïïr.
Ku të cï kɔc ke piny nɔm Nhialic guɔ kuc në pɛl ë kek nïïm, cït man cï Nhialic e lueel në pɛlënɔmde, ke Nhialic jɔ piɔ̈u miɛt luɔi bï en kɔc gäm kony wëi në këɣɔ̈ric cɔl guiëër ë wëlpiɛth.
Thieithieei në raan ɣeric raan röm ke kɔc ë jön tueŋic jön ë kɔnë kɔc rö jɔt: thon ee kek rou acïn naamde tëde kɔckë, ku abïk aa bäny ke kake Nhialic kekë Kërtho, ku abïk piny aa cieŋ në yen ëtök ë agum de run.