“Yɛn bï ka cï määr lɔ kɔɔr, ku pɔ̈k ka cï tai roor nïïm ciëën, ku dɛɛr ɣään töök ke thök de gup bɔ̈ɔ̈t, ku ta ka de gup jɔɔk dem, ku ka cuai ku rilkï abä keek riɔ̈ɔ̈k, në biäk ee Yɛn tïn ee kë yic looi.
Wek kën ka kɔ̈c kɔn tïït, ku takï ka tök gup piɔl, ku kɛ̈nkï ɣään töök ke ka de gup bɔ̈ɔ̈t duut, ku kɛ̈nkï thök cï määr lɔ puk nïïm ciëën, ku nɔn lak ka cï määr kɔɔr, ayak keek luööi ke ke yaŋkï keek.
Wek mïthëkɔckuɔ, na de raan cï cäk dɔm në kërɛɛc cï looi, ke wek kɔc ke wëi, jakï raan cït ee kënë dak kueer, në kuur aa wek röt kuɔɔr piny, ye yïpiɔ̈u woi, ke yï cïï bï them aya.
Ku week, wek kɔc nhiaar, në ŋïny cäk wek kakë kɔn ŋic, yak röt tiit, ke we cïï bï thɛl wei në kɔc reec löŋ gam ëtök, në wäc ee kek käŋ wööc, aguɔkï cuö wiëëk të wään kan wek kɔ̈ɔ̈c aril.