17 Miɔ̈c piɛth ëbɛ̈n, ku miɔ̈c cï dikëdik ëbɛ̈n, abɔ̈ tënhial tëde Nhialic, ke lööny piny tëde Aciëŋ de ɣɛɛrëpiny, Raan cïï yepiɔ̈u ee pɔ̈ɔ̈k, ku cïn atïptïïp de yäl de rɔt.
Kë cï Bɛ̈nydït de rɛm lueel kï an, “Yɛn cïï rɔt ee waar Yɛn Bɛ̈nydït. Yɛn kën jaai në löŋ cä kɔn mac wokë week. Ka week, wek käu de Jakop, yen kë kɛ̈n Ɛn week riɔ̈ɔ̈k ka.
Yɛn bï bɛ̈n piny bä bɛ̈n jam wokë week ëtɛ̈ɛ̈n. Ku Yɛn bï wëi kɔ̈k nööm në wëi wään cä gäm yïn, ku gäm ke keek. Ku abïk yïn kuɔny në nuanden, ke yï cï bï bɛ nuan yïtök.
Na wën, ke Bɛ̈nydït ë bɔ̈ piny në luätic, ku jiɛɛm ke Mothe. Go wëi kɔ̈k nööm në wëi wään cï gäm Mothe, ku gëm keek röördït kathiërdhorou. Na wën, alɔ wëi lɔ në keyiic, ke ke go jam cït man ë tït, ka ee luɔi kën en bɛ̈n cieŋ.
Luɔi ee yen Nhialic, Raan ɣɔn yöök ɣɛɛrëpiny, an, “Bä bei tëcol, ye piny riaau!” Yen aa riau wopiɔ̈ɔ̈th, agoku riau de ŋïny de dhuëëŋ de Nhialic yök, riau nu ë Yecu Kërtho nyin.
Ke we bï tɔ daai apiɛth në nyïïn ke wepiɔ̈ɔ̈th, bäk aŋäth ŋic aŋäth de cɔ̈tdɛn cï en we cɔɔl, ku ŋiɛckï dhuëëŋ bïï Nhialic lɔ̈ɔ̈k lak ë kɔckɛn ɣerpiɔ̈ɔ̈th yiic, dït dïït en,
Ku të cä wek nhial lieec ku tiëŋkï akɔ̈l kekë pɛɛi ku kuɛl, ku ka nu nhial kedhie, duökï röt bï tɔ them, aguɔkï keek lam. Acïï Bɛ̈nydït Nhialicdun keek gäm juöör kɔ̈k ë pinynɔm bïk keek aa lam.
Yen etök, yen acath ke ciën thuɔɔu, ku ye rëër tëɣer të cïn raan duëër thiääk ke ye, Raan cïn raan cï ye tïŋ, ku cïï duëërë tïŋ aya: ëye tɔ̈u ke riëëu ku riɛldït aɣet athɛɛr ya. Amiin.
Ku pɛlënɔm bɔ̈ nhial ee yic kɔn ɣɛɛr ëtop, ku ee mät kɔɔr ayadäŋ, ku ye jam ë määth, ku ye këde dap pɔ̈l, ee piɔ̈u dap kok, ku ye dap luɔk ë mïthkɛn piɛth, acïï kɔc ee kuany yiic, ku cïn yäc aguk.