Na wën ke lëk ɛn an, “Tɔ kɔckë ril nïïm, thiök keyïth ku tɔ ke miŋ, agokï cuö be daai në kenyïïn, ku cïkï be piŋ në keyïth, ku cïkï käŋ be yökiic në kepiɔ̈ɔ̈th. Ke ke cïï kepiɔ̈ɔ̈th bï puk aguɔ ke tɔ dem.”
Piɔ̈n ë kɔckë acï guɔ cuai, Ku acïkï ee piŋ apiɛth ë keyïth, ku acïk kenyïïn niɛɛn, Ke ke cïï bï daai ë kenyïïn, Ku pïŋkï ë keyïth, Ku yökkï jam ë kepiɔ̈ɔ̈th, Ku jɔkï kepiɔ̈ɔ̈th puk, Aguɔ keek tɔ dem.”’
Adï cäk aa bäny ee kɔc wɛ̈ɛ̈t, ku ënɔɔnë, wek ŋoot ke we kɔɔr raan be week gɔl në wëët ë ka tueŋ ye ke wëët ë yith ke Nhialic gɔl. Wek cït röördït cï röt dɔ̈k ca, ku pälkï kuïn ril kɔ̈u!