Ë loi tëde raanpiööcë të thoŋ en kekë raan ë wëët en, ku ë loi tëde lïm të thoŋ en kekë bɛ̈nyde. Të cï kek bɛ̈ny de dhiën lat tɔkï ye Beeldhebub, cïkï kɔc ke dhiënde bï aa lat arëët awär luɔi ee kek bɛ̈nyden lat?”
Ku abï melik puk nɔm, yöök keek an, ‘Wek yɔ̈ɔ̈k ëyic an, Nɔn cä wek e luöi raan töŋ de mïthëkɔckuɔnkë, acakaa raan koor ë keek kedhie, ka cäk luöi yɛn!’
Ku week, yak kɔc de ater në week nhiaar, ku yak ke luööi apiɛth, ku dhɛ̈nkï ke käŋ, ku cïn kë ŋäthkï, ke ariöpdun abï dït, ku we bï aa mïth ke Nhialic Awärjäŋ, ee piɔ̈u adhuɛ̈ŋ kekë kɔc cïn piɔ̈ɔ̈th ayï kɔc racpiɔ̈ɔ̈th.
Go Yecu ke yɔ̈ɔ̈k an, “E döŋ ke ye tëthiinakäŋ, të nu ɣɛɛrëpiny ë weyiic. Cathkï të ŋuɔɔt wek ë we de ɣɛɛrëpiny, ke we cïï cuɔlëpiny bï mook: raan cath ë cuɔlëpiny akuc të le yen thïn.
Ku yɛn ë piɔ̈u miɛt aläl ë Bɛ̈nydïtic, në täŋ aa wek ɛn tak, nɔn cï en rɔt bɛ piac gɔl ë këciëënë, we cï a tak tei ëcaŋɣɔn, ku acïn kööl piɛth cäk yök.
Ee jam yic ee kënë. Ku yɛn de piɔ̈u luɔi bï yïn kakë aa ŋak nïïm arëët, ke kɔc cï Nhialic gam ke ke bï röt tiit apiɛth, agokï aa cool ë loi luɔi piɛth. Kakë apiɛthkï ku adekï naamden tëde kɔc.
Nhialic ee käŋ ŋiëc tiiŋiic ku cïï nɔm ee määr ë luɔiduön cäk looi, ku nhiëër cäk nyuöth En ɣɔn cä wek kakë kɔc ɣerpiɔ̈ɔ̈th looi, ku ŋuɔɔtkï ke ke luɔikï keek aɣet cï ënɔɔnë.
Ke week aya wek ee ciët kuur pïïr, ago we yïk a ye ɣön ë wëi, bäk aa bäny ɣeriic bäny ke kake Nhialic, bäny ë ka ye läm näk keek yiɛ̈n Nhialic kake wëi, kamit ë Nhialic piɔ̈u në Yecu Kërtho.
Yen abän a nɔm tak ë luɔidɛn looi, të cän bɛ̈n, ee wo lɛ̈k jam rɛɛc ɣɔ̈ric: ku acie kuɛth ë luɔiyë, yenguöp ee mïthëkɔckuɔ rɛɛc tɔ ye kamaan, ku jɔ kɔc aa pëën aya, kɔc kɔɔr luɔi bï kek ke tɔ ye kamaan, arëk abï ke ciɛɛc wei ë ɣön ë Nhialic yic.