“Ënɔɔnë bäär tëthiɔ̈k ku piŋ kë luɛɛl. Të ɣɔn gɔlë käŋ yɛn aacï jam në kɔc nïïm, ku ta wël cä ke lueel ee yith.” (Ënɔɔnë Bɛ̈nydït Awärjäŋ acï ya gäm riɛl ku tooc ɛn.)
Apiɛth tei, Nhialic guöpde, abï yï nyuöth kë bï yïn en ŋic: Nyan dhuec abï mɛwä dhiëëth ku abïï cäk an, Emanwɛl, të lueelë yen në thoŋda, ee “Nhialic atɔ̈u ke wook.”
Go Bɛ̈nydït de rɛm ke yɔ̈ɔ̈k an, “Piɛŋkï, Yɛn bï tunydï tuɔɔc tueŋ, le kueerdï kiɛm piny. Ku bïï löŋdiën cï mac bɛ̈n caal, yen tuny nhiaarkï. Ku ëtɛ̈ɛ̈n, Bɛ̈nydïïtduön kaarkï abï dap guɔ bɛ̈n Luaŋdït ëthiäu.
“Tiëŋkï, dhueny kën kɔn yök kekë moc abï meth yök, ago mɛwä dhiëëth, ku abïk meth cäk rin, an, Emanwɛl, (të pukë yen ë thoŋda, yen aye, “Nhialic ee tɔ̈u kekë wook”).
Go Yecu ke yɔ̈ɔ̈k an, “Tëë ye Nhialic yen ee Wuöördun, adï yak a nhiaar: nɔn ë bä yɛn tëde Nhialic bä eenë, ku yɛn ë cïï bɔ̈ në këde yenhdï, yen aa toc ɛn.
Kë cï löŋ dhal ë luɔi, në kɔ̈c kɔ̈ɔ̈c en në baŋ de guöp, acïï Nhialic ŋiëc looi, wään tooc en Wënde guöp, ke cath ke guöp cït guöp deyic kërac, ku aa tuuc në baŋ de kërac, ago kërɛɛc nu ë guöpic gɔ̈k.
Në këde ciɛɛŋ bï en käŋ cieŋ kedhie, të cï piny guɔ thök an, abï käŋ tɔ kut nïïm ëbɛ̈n, tɛ̈ɛ̈u keek ë Kërtho cin, ayï ka nu paannhial, ayï ka nu ë piny nɔm.
Wok ee kɔc de gup rïŋ ku riɛm. Ku Yen aya, ade guöp cï wook. Yen kë ë tɔ Yen ee raan töŋ ë woyiic ka, ku kën ë looi Yen ee kënë ee luɔɔi bï Yen jɔŋdït rac riɔ̈ɔ̈k në thonde, raan nu riɛl ë thuɔɔu ë yeciin.