“Wek yɔ̈ɔ̈k ëyic an, Raan piŋ wëlkï, ku gɛm raan ë toc ɛn, ka cath ke pïïr athɛɛr, ku acïn gääk bï tääu ë yeyeth, acï bɛ̈n bei ë thuɔɔuwic, le të nu pïïr.
Ë luɔi bï athiɛɛi de Abraɣam bɛ̈n ë Juöör gup në Yecu Kërtho, ku luɔi bï wo käŋ yök ka cï kɔn lueel an, bï ke gäm wook, kek aye Wëidït, në gäm gɛ̈m wok.
Tharde kï yen aluɛɛl an, Löŋ cï mac ɣɔn, löŋ ŋootë Nhialic ke kääc thïn ëgɔk an, ee këde Kërtho, acïï duëërë tɔ cïn naamde në löŋ de Mothe, löŋ cï yiɛ̈n kɔc ë löŋë cök, wën cï en run bot kaŋuan ku thiërdiäk lɛɛr, ku kë cï kɔn lueel an, bï gäm en, acïï löŋ de Mothe duëër tɔ cïn naamde.
Ku yen aa lëk en wook kadït göök de naamden ka bï gäm wook, ke ke bï we tɔ ye kɔc bï täu de Nhialic rɔm ëtök, të cä wek poth ë dhiap nu ë piny nɔm dhiap ë bïïyë ŋɔ̈ɔ̈ŋ de kërac.