Acïï Bɛ̈nydït de rɛm lɛ̈k kɔc ke Jeruthalem an, “Duökï kë lueel ë tït piŋ, athiɔ̈ŋkï week në aŋäth ɣɔ̈ric. Ayek we lɛ̈k kë yek thɔ̈ɔ̈ŋ, ke cie kën ë luɛɛl.
Ku aduɛ̈ɛ̈r lueel ë yapiɔ̈u an, adï miɛt piɔ̈u tëë ya ye guöp dɛ aciɛɛn bï ya cieec ë Kërtho nɔm në baŋ de mïthëkɔckuɔ, kɔc rɛɛn wok në dhiënh ë dhiëëthë wook.
Löŋ cä lueel ë yapiɔ̈u aya, cä lueel ë ya wiël piɔ̈u? Ayï löŋ ë ya lueel, ee këde guöp en luɛɛl ɛn en, cït man en ë lööŋ kaarou an, “Ɣɛɛ, ɣɛɛ,” ku, an, “Ei, ei?”