Aye Bɛ̈nydït lueel an, “Kɔckï apiɔlkï piɔ̈ɔ̈th, akuckï Yɛn. Acïtkï mïth piɔl piɔ̈ɔ̈th, acïnkï ŋïny de käŋ. Keek ayek atëët ke luɔi de kërac, ku ayek löny në luɔi de këpiɛth.”
Ku duökï täu de pinyë nɔm ënɔɔnë ee dɔmic, jakï röt puk në luɔi ë piɛcë we looi nïïm, ke we bï këde piɔ̈n ë Nhialic aa them nɔn yïn en dï, piɔ̈n piɛthë, ku mit, ku cï dikëdik.
Riëëukï keek ë piɔ̈n adöt, yen ee kënë abï pɛlënɔmdun ku ŋïnydekäŋdun nyuöth juöör. Të lee kek ë lööŋkë piŋ kedhie, abïk aa lueel an, ‘Ee yic jurë aŋic käŋ ku ade pɛlënɔm dït!’
Yen aye wok cool ë läŋ Nhialic në biäkdun acïn pëk, gɔl ëkööl ɣɔn kɔn wok e piŋ, ke we bï kuɛth ë ŋïny ŋiɛc wek këde piɔ̈nde në pɛlënɔm ëbɛ̈n ku në yöŋ aa wek ka ke wëi yök yiic,