Abïk bɛ̈n ku kitkï diɛt ke miɛtëpiɔ̈u ë kuur ë Dhiɔn nɔm, ku abïk piɔ̈ɔ̈th miɛt ë miɔ̈cdï, miɔ̈c ë rap, ku mɔ̈u ku miök de olip, miɔ̈c de thök ku ɣɔ̈k. Abïk ciët dom cï ŋiëc piɔɔk, abïk këdɛn kɔɔrkï ëbɛ̈n aa yök.
Abä ke lɔ bɛ̈ɛ̈i bei në piiny ke alɛi yiic, ku määt ke yiic tëtök, ku ja ke pɔ̈k nïïm pinyden. Abä ke wat ciëën ku pɔ̈k kenïïm në kur nïïm ku në nyïïn ke pïïu ke piny de Yithriɛl yiic, ku cääm keek në ɣään ke wal piɛth.
Tiim abïk luɔk ë mïth, ku duum abïk luɔk në rap, ka raan ëbɛ̈n abï rëër ke cïn kë riɔ̈ɔ̈c en pinyde. Të lan kuat rek ë kɔckï tueny, gäm ke nɔm lääu tëde kɔc cï keek tɔ ee lïïm, ëtɛ̈ɛ̈n abïk jɔ ŋic nɔn ee Yɛn Bɛ̈nydït.
Ku takï bäny ke kake Nhialic läŋ, bäny ee Bɛ̈nydït luööi në kaam de yïk kekë Luaŋdït. Ë ke dhiau ku lɛ̈ŋkï: an, “Kok piɔ̈u we kɔcku, Bɛ̈nydït. Du kɔc ke nɔmdu tɔ biɔn gup, du ke bï tɔ ye kääŋ yup në juööriic. Acïï rɔ̈ŋ bï kɔc aa lop an, “Nu Nhialicdu ë nou?”