Yïn aa lui ke yï ɣöc ku ye käŋ ɣaac, ku kënë acï yïn thɛl në akuöörkuöör yic ku kërac. Guɔ yïn cuɔp wei bä kuurdiën ë Nhialic nyääŋ piny, go tunynhial ee yïn gël yïn cuat wei në kur ke mac lɔ̈m.
Agokï abuui dɛɛny ë kenïïm, kiiukï, ku dhiaukï, ku biëkkï keyöth, luelkï, an, “Amawoou! Madinoou, gök de pänydït oou! Pänydïït cï kɔc tɔ kueth ë wëu thïn kedhie, kɔc de abëëlkɛn ee cath ë wɛ̈ɛ̈ric, në juëc juëc ë wëuke! Ee thaar tök tei en aa tɔ ye kuany nyin oou!”
Ë luɔi cï juöör ëbɛ̈n dek në mɔ̈ndɛn ë agɔ̈th, agönh ë bïïyë bɛɛlde, ku meliik ke piny nɔm aake ye lɔ në yen, ku ajalɛɛp ke piny nɔm aake cï kuɛth ë wëu në juëc de kakɛn mit ee kɔɔr.”