Kɔc ke aterdun abïk röt kony në kajuëckun ku ɣɔɔckï keek. Abïk pɛ̈ɛ̈nykun jäp piny, ku thuurkï ɣöötkuön läk piny. Abïk kur, ku tiim ku kɔi kor jɔt ëbɛ̈n, ku wɛ̈lkï keek ë wɛ̈ɛ̈r yic.
Abïk yïn kɛ̈t din de dhiëëuwë: Pänydït de kɛk acï riɔ̈ɔ̈k! Abëëlkuön wïïr acï ke nap wei ë wɛ̈ɛ̈r yic. Kɔc ke ee pänydïïtë amackï wɛ̈ɛ̈r ku tɔkï kɔc rɛ̈ɛ̈r ë wɛ̈ɛ̈r thok ëbɛ̈n riɔ̈c.
Ë luɔi cï juöör ëbɛ̈n dek në mɔ̈ndɛn ë agɔ̈th, agönh ë bïïyë bɛɛlde, ku meliik ke piny nɔm aake ye lɔ në yen, ku ajalɛɛp ke piny nɔm aake cï kuɛth ë wëu në juëc de kakɛn mit ee kɔɔr.”